HET PURMERENDER STADSTONEEL MET EEN EIGEN PRODUCTIE

Het Purmerender Stadstoneel is een grote vereniging, met veel leden en veel spelers.

Tijdens het zoeken naar stukken voor het aankomende seizoen bleek al snel dat het onmogelijk zou worden een voorstelling te maken waar al deze mensen tegelijkertijd in zouden kunnen schitteren.

Bij de meeste toneelvereniging betekent dit dat de helft van de spelersgroep een jaar aan de kant staat en niets doet.Maar PST is niet zomaar een vereniging. In plaats van bij de pakken neer te zitten werd in no-time besloten om met de mensen die geen rol in Familie kregen, en die ook niet meededen aan de andere productie “Kortsluiting”, een eenakter in te studeren.

En niet alleen instuderen, nee, we besloten deze eenakter zelf te gaan maken!Marc Bart schreef de tekst, Brigitta Hölzel werd omgedoopt tot regisseuse en de overige spelers kregen de nobele taak om hun rollen zelf te creëren en uit te diepen.

In een leeg lokaal van De Ark bouwden ‘De Eenakters’ zelf een decor en na een paar goede maanden repeteren tot in de late uurtjes stond er plotseling een prachtige, eigenzinnige en hoogstpersoonlijke voorstelling op onze planken!

Jane, Ingrid, Conny, Ria, Brigitta en Marc spelen op meerdere éénakter festivals in 2012 de eigen productie: WAT IK BEDOEL

Want, tja, wat wordt er eigenlijk bedoeld......?

Met die uitnodiging, met die uitspraak, met die blik. Horen en zien we misschien wel wat we willen of misschien zelfs wel wat we niet willen!

'Wat ik bedoel' is een voorstelling die uitleg geeft, aan het publiek..... maar ook aan de spelers......!

Rond een 'beladen blind date' worstelen zij stuk voor stuk met wat mensen waarnemen en wat men tussen de regels door eigenlijk probeert te zeggen.

Marc Bart

HET LAND IN

Na een succesvolle try-out voor de eigen gelederen op een ouderwets gezellige Nieuwjaarsborrel op 20 januari werd ’t tijd voor de wijde wereld. De eigen productie "Wat ik bedoel"heeft de eerste stappen buiten de deur gemaakt.

Op zaterdag 4 februari deden Jane, Brigitta, Conny, Ingrid, Ria en ikzelf mee aan het theaterweekend Waterland in het dorpshuis van Ilpendam. Over gladde en besneeuwde wegen werd ons decor ’s middags al aangeleverd. Omdat wij de avond openden konden we het decor direct neerzetten en uitlichten. Het dorpshuis beschikt over een goed professioneel lichtsysteem en onze eenakter kon dus prima tot zijn recht komen.

Bijzonder was het ook omdat het hier een echt verhoogd toneel betrof. Daar hadden we nog niet op gespeeld! Acteren is reageren en dus pasten we onze loopjes en scènes á la minute aan de situatie aan.

Helaas bleef ons publiek in grote getale achter de warme kachel op deze winteravond. De zaal was goed gevuld, maar niet vol. Desalniettemin hebben we erg lekker gespeeld en werden na afloop nog aangenaam verrast door Pieter, die onze première namens de vereniging bezegelde met een roos.

Tijd om wat op adem te komen. Maar niet al te veel want op donderdag 9 februari mochten we aantreden op het eenakterfestival van Naarden’s Podium. Vooruit, het decor weer in de auto’s. Onze vaste lichtman Pieter kon helaas deze datum niet. Maar gelukkig kunnen we bij PST altijd putten uit enthousiaste leden. Michel was snel bereid gevonden om het lichtstokje over te nemen.Aangekomen in Naarden werden we overrompeld. Niet in de eerst plaats door de prachtige locatie (de Oude Vesting huisvest onder meer de meubelshow van Jan des Bouvrie en het sterrenrestaurant van Paul Fagel. Maar temeer ook door het warme onthaal door organisatrice Greet.

Het was een gezellige avond met theaterliefhebbers pur sang. We hebben "Wat ik bedoel" met veel plezier opgevoerd en daarna prachtige dingen gezien van andere verenigingen. Aan het eind van de avond volgde een levendig napraten met gespreksleider. Er werd niet gejureerd, niet beoordeeld, maar wel geïnteresseerd naar elkaar geluisterd.Tot zover een druk weekje voor de eenaktergroep. We hebben genoten.

In mei staan we nog in het ACA festival in Amsterdam en op hemelvaartsdag in Schagen

Publiek meer dan welkom!

Marc Bart